27 marca obchodzimy Międzynarodowy Dzień Teatru. Tak się złożyło, że w tym dniu wypadają także moje urodziny.
Po raz pierwszy usłyszałam o tym dniu w gimnazjum, ale nie przywiązywałam wtedy do tego jakiejś większej uwagi. Ot, miłe święto w dniu moich urodzin i tyle. Dużo bardziej cieszyło mnie wtedy, że dzielę ten dzień z takimi osobami jak Wilhelm Röntgen czy Otto Wallach. Nobliści zawsze mile widziani.
Potem jednak wiele się w moim życiu zmieniło i pożegnałam się z fizyką. Jej miejsce zajęły muzyka oraz teatr. O tym jak to się stało, dlaczego tak się stało i jakie były tego skutki napisałam całego bloga. Powtórzę tylko, że tak naprawdę wszystkiemu jest winny Upiór, ale wcale go za to nie nienawidzę.
Wtedy też zaczęłam dostrzegać, że być może data moich urodzin nie była przypadkowa. Tym bardziej, że ciekawie byłoby również, gdybym urodziła się w terminie – dzieliłabym wtedy urodziny z Andrew Lloydem Webberem i Stephenem Sondheimem. Hm, może wtedy zostałabym kompozytorką?
Międzynarodowy Dzień Teatru bez wątpienia ma ogromny wpływ na moje życie. Nie tylko dlatego, że trudno byłoby mi przegapić swoje urodziny. Teatr był, jest i będzie w moim życiu, nawet gdybym tego nie chciała. W czasach nieteatralnych również zawsze gdzieś tam był. To jedna z tych rzeczy, które się nas uczepiają i nie chcą puścić. Może dlatego, że nas lubią?
Teatr dał mi wiele rzeczy – nie tylko pasję czy możliwość rozwoju i zrealizowania się w życiu, ale też miłość oraz wiele niesamowitych wspomnień. Mnóstwo poznanych świetnych ludzi. Mnóstwo motywacji, żeby iść dalej, iść do przodu, a nie stać w miejscu. Wiarę w to, że wszystko się kiedyś poukłada, że warto dążyć do celu i realizować marzenia.
Ja cały czas czekam nie tyle na koniec, co na dalszy ciąg mojej historii, bo wiem, że jeszcze wiele przede mną. Coś niesamowitego miało się wydarzyć w najbliższych tygodniach i miało być ściśle związane właśnie z teatrem, ale niestety ten termin teraz się przesunął o kilka miesięcy. Ale na pewno się wydarzy.
Z okazji tych urodzin oraz oczywiście Międzynarodowego Dnia Teatru życzę sobie właśnie tego dalszego ciągu. Żeby przyszedł jak najszybciej. A teatr niech wraca w swojej tradycyjnej formie jak najszybciej. Bo pusto tak bez niego.
